Ο σκοπός μιας προσωπικής μας κατάκτησης – το ξέρουμε καλά από τις προσωπικές μας εμπειρίες – δεν πρέπει να είναι μόνο ο στόχος που έχουμε θέσει εμείς, αλλά πρέπει να περιλαμβάνει και την κατάλληλη πορεία και μέθοδο – νόμιμη σε κάθε περίπτωση, διότι διαφορετικά η κατάκτηση δεν αποκτά νομιμότητα και κινδυνεύει με απώλεια εάν τεθεί σε κρίση – προκειμένου να αντέξει και στο βάθος του χρόνου. Διότι όλοι δεν επιδιώκουμε μόνο ημερήσιο κέρδος, αλλά στοχεύουμε και σε μακροχρόνιους καρπούς, ώστε το όφελος να είναι σπουδαιότερο για την προσωπική μας ζωή.
Και αυτή η πραγματικότητα των αξιών ζωής, δηλαδή η κατάκτηση να είναι νόμιμη, αλλά να έχει και μέλλον, είναι ο κυρίαρχος λόγος που όλοι καταβάλλουμε προσπάθειες για κάτι καλύτερο από αυτό που φαινομενικά παρουσιάζεται. Προσπαθούμε να κάνουμε όσο μπορούμε καλύτερα οτιδήποτε απαιτείται, προκειμένου και το αποτέλεσμα να αντέχει μέσα στον χρόνο που θα ακολουθήσει. Διότι η ελπίδα και η προσδοκία ανοίγουν δρόμους ζωής. Η απογοήτευση και η εσωστρέφεια, καταστρέφουν ακόμη και τα υπάρχοντα.
Αυτό σημαίνει για την πρακτική μας καθημερινότητα, ότι όσο πιο σταθεροί είναι οι στόχοι μας, και όσο πιο προσεκτικοί είμαστε στην πορεία για την κατάκτηση, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουμε να βγούμε κερδισμένοι. Και ο καλύτερος δείκτης της προσωπικής μας πορείας είναι το αποτέλεσμα μιας και μόνο ημέρας. Εάν η ημέρα έχει θετικά αποτελέσματα, έρχεται αισιοδοξία και ελπίδα για κάτι καλύτερο. Το αντίθετο, ναρκοθετεί το μέλλον. Διότι στον εσωτερικό μας κόσμο, στις σκέψεις και τους υπολογισμούς βρίσκονται τα μυστικά της ζωής μας, και όχι μόνο σε όσα οι άλλοι μπορούν να καταλάβουν για τα προσωπικά μας βιώματα.
Το άτομο σκέφτεται, υπολογίζει, επιλέγει και αποφασίζει, όσα οι άλλοι θα δουν να γίνονται πράξη. Και αυτό δηλώνει ότι όσα καλά καλλιεργήσουμε μέσα μας σε σκέψεις και υπολογισμούς, τόσα καλύτερα αποτελέσματα μπορεί να προκύψουν. Διότι εκ του εσωτερικού μας προέρχονται όλα και όχι μόνο από τις εξωτερικές προκλήσεις της καθημερινότητας. Και ξέροντας ότι οι δικές μας σκέψεις θα γίνουν προσωπικές πράξεις και όχι οι γνώμες των άλλων, θέτουμε ένα θεμέλιο ελευθερίας, αφού κανείς δεν μπορεί να μάς υποχρεώσει να αποφασίσουμε κάτι, εάν εμείς οι ίδιοι δεν το θέλουμε.
Και ο Χριστός στο σημείο αυτό της προσωπικής ευθύνης έθεσε την κοιτίδα των επιλογών μας και όχι μόνο στις εξωτερικές συνθήκες. Διότι κατά κανόνα υπάρχουν περιθώρια – τα ανακαλύπτουμε δυστυχώς εκ των υστέρων – για καλύτερες επιλογές, τα οποία όμως δεν τα αξιοποιήσαμε. Και αργότερα εισπράττουμε τις συνέπειες από τις βιαστικές μας επιλογές. Το σωστό timing δεν είναι πάντα το γρήγορο, αλλά αναζητούμε το κατάλληλο, για να φτάσουμε στην κατάκτηση της προσωπικής μας επιλογής χωρίς κενά και πισωγυρίσματα.
Ο γύρω κόσμος μάς πιέζει, οι ανάγκες φαίνονται επιτακτικές. Η απόφαση όμως βαρύνει το άτομο και οι συνέπειες των δικών μας λαθών έρχονται με βία και επιμένουν να πίνουν το αίμα της συνειδήσεώς μας, οδηγώντας πολλές φορές σε μεγαλύτερα λάθη, και πιο τραγικές συνέπειες. Ο χρόνος κάθε κατάκτησης, ο τρόπος και οι μέθοδοι, παίζουν καθοριστικό ρόλο, όχι μόνο για μιά περίπτωση, αλλά για το σύνολο του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την προσωπική μας ζωή. Ο στόχος πρέπει να είναι σταθερός. Η μέθοδος της καθημερινής μας συμπεριφοράς μέχρι να φτάσουμε ως τον στόχο, είναι αποκλειστικό ζήτημα της προσωπικής μας καθημερινότητας και κανενός άλλου.