Στην ζωή μας αποδεικνύεται καθημερινά, ότι τα πρόσωπα και τα γεγονότα που συνδέονται με αυτά, καθορίζουν την ζωή μας. Και όχι μόνον. Διότι, από τις δικές τους πράξεις επηρεάζεται και η δική μας η ζωή, άμεσα ή έμμεσα. Κανείς, δηλαδή, δεν είναι ανεξάρτητος και μόνος, αλλά όλοι, κατά κάποιο τρόπο συνυπάρχουμε, και δεχόμαστε επιδράσεις, ιδιαίτερα κατανοητό φαινόμενο στον δικό μας καιρό, όπου άνθρωποι που απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα και μιλούν άγνωστες γλώσσες, επιδρούν σε μυριάδες λεπτομέρειες της ζωής μας. Από τον τρόπο που ντυνόμαστε, έως τις διατροφικές μας συνήθειες – καφές από την Βραζιλία, μπανάνες από το Εκουαντόρ, κλπ, κλπ. – και μυριάδες άλλες ακόμη πλευρές της καθημερινότητας που υιοθετούμε, για να γίνει η ζωή μας καλύτερη (ή έτσι τουλάχιστον νομίζουμε!).
Αυτό επιβεβαιώνει ότι κανείς δεν είναι μόνος του πάνω στον πλανήτη, κανείς δεν έχει μόνον τις δικές του προσωπικές σκέψεις, αλλά, όλα όσα χρησιμοποιούμε καθημερινά, είναι επηρεασμένα από μυριάδες παραμέτρους, άλλες γνωστές και άλλες άγνωστες. Ωστόσο, κανείς δεν ενοχλείται από αυτό το “ξενόφερτο” δεδομένο, απλούστατα διότι μπολιάζεται μέσα στην ζωή μας και σύντομα αποτελεί και προσωπική μας επιλογή. Άρα, τα πρόσωπα και οι ενέργειές τους, εμπορικές, φιλοσοφικές, και χιλιάδες άλλες πλευρές τους, μας επηρεάζουν, και εμείς κατά ανάλογο τρόπο επηρεάζουμε άλλους, και αυτό είναι η κοινωνία των ανθρώπων.
Άλλωστε, η λέξη “κοινωνία” περιέχει ως κύριο συστατικό το “κοινό”, δηλαδή ότι μοιραζόμαστε πράγματα και γεγονότα, και αυτό συνιστά την κοινωνία. Αυτή, ακριβώς, η απλή αλήθεια της καθημερινότητας μας φέρνει σε καλύτερη κατανόηση της αλήθειας που ήθελε ο Χριστός να κατανοήσουμε, δηλαδή την κοινωνία με τον ίδιο και την διδασκαλία του. Η παραβολή της κληματαριάς με τις βέργες που παράγουν τα σταφύλια και η αναγκαία συνάφεια και σύνδεση με τον κορμό, είναι η καλύτερη εικόνα για το πως εννοούσε ο Χριστός την έννοια και την σχέση των προσώπων και των ενεργειών τους, ενέργειες που συνδέονται τόσο με τον ίδιο όσο και μεταξύ μας.
Μέσα από αυτή την απαραίτητη “κοινωνική” ενότητα διοχετεύεται στον καθένα μας η δική του ενέργεια, η δική του δύναμη για την υπέρβαση των θεμάτων της δικής μας προσωπικής καθημερινότητας. Και όχι μόνον. Διότι ο Χριστός, βασισμένος στην φυσική αλήθεια του καταλυτικού ρόλου της κοινωνίας και της επικοινωνίας, θεμελίωσε την εξήγηση της αντίστοιχης αλήθειας για την επαφή και επικοινωνία με τον δημιουργό μας. Ξεκίνησε δηλαδή ο Χριστός να εξηγεί στους ακροατές του τις απλές αλήθειες που όλοι κατανοούμε, για να περάσει στο μάθημα για την επαφή και επικοινωνία με τον πάροχο της ζωής.
Διότι οι λειτουργίες του φυσικού κόσμου ανέκαθεν ήταν κατανοητές από όλο τον πληθυσμό πάνω στη γη. Εκείνο που ο ίδιος αποκάλυψε ήταν ότι μέσα από την κατανόηση αυτών των λειτουργιών μπορούμε να αντιληφθούμε και τον τρόπο που τα ιστορικά πρόσωπα και οι δικές τους ενέργειες, που περιγράφονται στα Ιερά Γράμματα, μπορούν να δώσουν το διαχρονικό μάθημα για την καλύτερη κατανόηση του κόσμου, ορατού και μη ορατού. Και προφανώς ο 21ος αιώνας επιβεβαιώνει την αλήθεια ότι τα μη ορατά δια γυμνού οφθαλμού είναι πιο σημαντικά και επηρεάζουν περισσότερο την καθημερινότητά μας.
Και αυτό ήταν το μεγάλο μάθημα που εκτίμησε – “θαύμασε” – ο Χριστός. Διότι ένας στρατιωτικός είχε αντιληφθεί σε μεγαλύτερο από τους Αρχιερείς και μαθητές του βάθος τον ρόλο της πίστης, δηλαδή την γνώση του αναβαθμισμένου ρόλου των μη ορατών πραγμάτων στην καθημερινότητα του ατόμου. Αυτό άνοιξε τον δρόμο στα χέρια του Χριστού, όχι μόνον να του χαρίσει την καλύτερη καθημερινότητα, θεραπεύοντας τον δούλο του, αλλά να του αποκαλύψει και την σωστή πορεία του προς την θύρα της αιωνιότητας.