Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Ο ουρανός και τα αστέρια αποτελούσαν πάντοτε για τον άνθρωπο ένα μεγάλο ερωτηματικό και έναν μεγάλο και απέραντο χώρο. Και αυτό γιατί με γυμνό μάτι, χωρίς δηλαδή βοηθητικά όργανα, τηλεσκόπια κλπ, κανείς δεν μπορεί να διακρίνει ένα τέλος, μια άκρη.

Και ενώ αυτό ήταν μέχρι τώρα δεδομένο αξίωμα, έρχεται η νέα ερευνητική προσπάθεια να αλλάξει τα δεδομένα: Όχι μόνον ο ουρανός και το σύμπαν είναι απέραντα, αλλά και τα γονιδιακά δεδομένα παρουσιάζουν ανάλογες εικόνες.

Μάλιστα, η καθηγήτρια Βιο-πληροφορικής κ. Χατζηγεωργίου δήλωσε πρόσφατα ότι “τα γονιδιακά δεδομένα είναι πολύ περισσότερα από τα αστροφυσικά δεδομένα“. Με λίγα λόγια, ψάχνοντας τον ουρανό και το σύμπαν, ίσως κάποτε βρούμε μια άκρη. Οι πληροφορίες όμως που εμπεριέχονται μέσα στα ανθρώπινα όργανα, είναι πολύ περισσότερες.

Και αυτός ήταν ο λόγος που ο ίδιος ο Χριστός ζήτησε από τους μαθητές του να στρέψουν την προσοχή τους μέσα στον άνθρωπο, στο εσωτερικό του σώματός μας, γιατί ακριβώς εκεί συντελούνται και λειτουργούν οι μεγάλες δημιουργικές δυνάμεις.

Μέσα στον άνθρωπο υπάρχει όλο το αναγκαίο υπόβαθρο, τα αναγκαία υλικά και οι λειτουργικές εντολές για μια ζωή διαφορετική από αυτήν που ζούμε σήμερα.

Τα εξωτερικά φαινόμενα, οι εξωτερικές δραστηριότητες, τα φαινόμενα που καθένας μπορεί να παρατηρήσει, δεν αποτελούν τον κύριο ερευνητικό χώρο αλλά τον δευτερεύοντα. Διότι η κίνηση ενός οχήματος είναι μεν μια δραστηριότητα, αλλά αυτή είναι δευτερογενής, αφού για να εκδηλωθεί έχουν προηγηθεί οι εσωτερικές λειτουργίες της κινητήριας δύναμής του.

Αυτά δηλαδή που μπορεί να παρατηρήσει κάποιος στην συμπεριφορά μας είναι παράγωγα μιας εσωτερικής διεργασίας που λαμβάνει χώρα μόνον μέσα στον εσωτερικό μας άνθρωπο και μόνον εκεί μπορεί κάποιος να προλάβει τα γεγονότα πριν εκδηλωθούν.

Σε διαφορετική περίπτωση, ο άνθρωπος κυνηγάει την σκιά του και ποτέ δεν μπορεί να την αλλάξει, απλά γιατί η σκιά μας απεικονίζει μόνον εμάς και όχι κάποιον άλλον.

Η προσπάθεια του Χριστού να στρέψει την προσοχή μας στον εσωτερικό μας άνθρωπο δεν αποτελούσε μια κίνηση τραυματισμού της προσωπικότητάς μας με στέρηση των εξωτερικών επιδράσεων, αλλά αποτελούσε μια συμβατική έννοια αναζήτησης των βαθύτερων αιτίων της ανθρώπινης φθοροποιού συμπεριφοράς, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την αποσύνδεση από την πηγή της ζωής και την μετατροπή μας σε εφήμερα όντα, κατά παρέκκλιση των ορισμών της δημιουργίας, όπως αυτοί περιγράφονται και αποτυπώνονται από τον ίδιο τον δημιουργό.

Η έκφραση “άβυσσος η καρδία του ανθρώπου” είναι μια πραγματικότητα που οι περισσότεροι γνωρίζουμε από την προσωπική μας εμπειρία.

Μάλιστα η σύγχρονη επιστήμη της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής, συγκεντρώνει τις περίεργες συμπεριφορές και δημιουργεί μια ολόκληρη επιστήμη για τον εντοπισμό των προβλημάτων της ψυχής (φόβος, ανικανοποίητο, ψυχική αστάθεια, κλπ) και την επίλυσή τους σε κάθε έναν που πάσχει από αυτά τα ψυχικά νοσήματα και αδιέξοδα.

Στην εποχή του Χριστού περιγράφεται ένα γεγονός που μας προϊδεάζει για την σύγχρονη μέθοδο της επιστήμης αυτής. Ένας άρχοντας πλησιάζει τον Χριστό και τον ρωτά τι να κάνει για να έχει ζωή αιώνια, εξηγώντας του ότι μέχρι εκείνη την ημέρα είχε τηρήσει κατά γράμμα όσα προέβλεπε ο Μωσαϊκός Νόμος, αλλά, προφανώς, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Και ο Χριστός του απαντά ότι έχει δυο προβλήματα που δεν επιτρέπουν την αποκατάσταση της ευστάθειας του ψυχικού του κόσμου και την πλήρωση του κενού που είχε μέσα του. Το πρώτο ήταν η μεγάλη περιουσία που κατείχε και το δεύτερο ήταν η απόσταση που τον χώριζε από την γνώση της δικής του διδασκαλίας.

Δηλαδή η συσσώρευση αγαθών δεν είχε επιλύσει το πρόβλημα και δεν είχε γεμίσει το κενό που είχε μέσα του, με αποτέλεσμα να έχει ουσιαστικά ερωτηματικά για την ζωή.

Ωστόσο, το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν θέλησε όχι μόνον να πουλήσει τα περιουσιακά του ακίνητα αλλά ούτε καν να αφιερώσει χρόνο για να ακολουθήσει τον Χριστό και να ακούσει την διδασκαλία του, θέτει σε μας βαθύτερα ερωτήματα.

Εκείνος αναζητούσε την αιώνια ζωή ως ένα μαγικό φίλτρο που ένα μάγος θα του έδινε για να περάσει στην αιωνιότητα. Ο Χριστός αρνήθηκε αυτή την πρόχειρη και ανούσια προσέγγιση και τον κάλεσε να κάνει το βήμα και να τον ακολουθήσει.

Ο Χριστός δεν ήταν μάγος ούτε δίδαξε μαγεία, ώστε με μαγικές λύσεις να ζούμε την καθημερινότητα.

Ο Χριστός ήταν δάσκαλος με μαθησιακές αρχές και πρακτικές εφαρμογές και ποτέ δεν έδωσε το ζωντανό νερό σε απαίδευτους μαθητές ή θεωρητικούς ακολούθους του.

Αυστηρή προϋπόθεση ήταν πάντα η προσωπική επίγνωση των πραγμάτων και η ατομική ευθύνη για την προσωπική μας ζωή.

Γενικότητες της κοινωνικής μας ζωής και αοριστολογίες χωρίς βάση εμπειρίας δεν ανήκουν στο μαθησιακό ρεπερτόριο του συγκεκριμένου δασκάλου της αιώνιας αλλά και της καθημερινής μας ζωής.