Η αναζήτηση της αιτίας των πραγμάτων είναι καθοριστικής σημασίας και αξίας για τον καθένα άνθρωπο όσο ζει πάνω στη γη. Και αυτό το στοιχείο της αναζήτησης δεν αφορά μόνο τα μεγάλα θέματα της ζωής, αλλά αφορά κάθε κίνηση και κάθε πράξη ή σκέψη που μπορεί να κάνουμε για ο,τιδήποτε μας απασχολεί κάθε στιγμή.
Δεν πρόκειται, δηλαδή, για ουρανοκατέβατα πράγματα ή καταστάσεις, αλλά όλα κυοφορούνται και προετοιμάζονται σε βάθος χρόνου, με προηγούμενες αιτίες και επόμενα αποτελέσματα (αιτιατά). Τίποτα δεν προκύπτει εκ του μηδενός, και όσο αναζητά κάποιος ειλικρινής τις αιτίες των αιτιατών που τον αφορούν άμεσα ή έμμεσα, τόσο θα κατανοεί την άγνοια ή την περιορισμένη δυνατότητα εξήγησης των φαινομένων και των γεγονότων που τον συνδέουν με τον καθημερινό ή τον διαχρονικό υπαρκτό κόσμο.
Διότι, όσο και αν ψάξει κάποιος σήμερα, ποιά ήταν η αιτία του τάδε πολέμου ή του τάδε θανάτου ενός γνωστού προσώπου, δεν θα μπορέσει να εντοπίσει την ακριβή αιτία, διότι συμπλέκονται τα γεγονότα, αλληλοεπηρεάζονται οι πράξεις και τα δεδομένα, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η εξερεύνηση των αιτιών που προκάλεσαν ένα συγκεκριμένο και πραγματικό γεγονός. Διότι ο χρόνος, τα συμφέροντα, η αδυναμία μας να διακρίνουμε το ένα δεδομένο από το άλλο, μας παρασύρουν σε λάθος συνειρμούς και εσφαλμένα συμπεράσματα και στο τέλος σταματάμε τις αναζητήσεις μας.
Και για μεν τα καθημερινά απλά και προσωπικά ερωτήματα που μπορεί να μας απασχολούν και να μας βασανίζουν, εύκολα μπορεί κάποιος να βρει μια ικανοποιητική εξήγηση. Όσο όμως πλατύτερα και βαθύτερα ερωτήματα έχουμε για την ζωή, πχ οι ασθένειες, οι αδικίες, ο θάνατος, κλπ, τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να πάρουμε μια ικανοποιητική απάντηση που θα μας καλύψει το εσωτερικό μας κενό για την αιτία ενός αιτιατού, ενός δηλαδή αποτελέσματος που βιώνουμε προσωπικά.
Γι αυτό και ο Χριστός έδωσε μια ορισμένη απάντηση στο γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα – συνήθως δυσάρεστα – που μπορεί και να μας πληγώνουν ή να μας απογοητεύουν ακόμη και για την χρησιμότητα της ζωής. Διότι καθένας καλείται, όχι άπαξ, αλλά πολλάκις και πάντοτε να καλλιεργεί και να θέτει στον εσωτερικό του κόσμο τα αναπάντητα εκ πρώτης όψεως ερωτήματα της ζωής και κυρίως του θανάτου. Όλα μπορεί ο άνθρωπος να τα υπερβεί, και όσα δεν μπορέσει εν ζωή, μετά τον θάνατο δεν τον απασχολούν πλέον.
Άρα, το ερώτημα δεν είναι μόνο να πάρω μια απάντηση για την αιτία που μου προκάλεσε το αναπάντεχο, αλλά και να διορθώνω καθημερινά το κριτήριό μου, ώστε να μη επαναπαύομαι μόνο στην δική μου αιτιολόγηση του αιτιατού, αλλά να αναζητώ με καθαρή την συνείδησή μου και τα βαθύτερα αίτια της ανθρώπινης κακοδαιμονίας που μας βυθίζει όλο και βαθύτερα στην αγνωσία και τελικά στην εσωστρέφεια, την απογοήτευση και τον φόβο του θανάτου.