Οι ατομικές μας κατακτήσεις αφορούν πρώτα τον εαυτό μας, και στην συνέχεια, εάν υπάρξει λόγος, και τους γύρω μας. Εάν δεν αφορούν το άτομό μας και το δικό μας συμφέρον, τότε κάθε κατάκτηση είναι εκτός προσωπικού ενδιαφέροντος και δεν προτιμάται από κανένα λογικό άνθρωπο. Διότι, ακόμη και η κοινωνική κατάκτηση δεν έχει προσωπικό νόημα, εάν δεν συμβάλλει στην δική μου ευτυχία και κάλυψη προσωπικών αναγκών. Και, φυσικά, κανείς δεν ενδιαφέρεται να κατακτήσει πράγματα και θέματα που είναι αντίθετα προς το προσωπικό του συμφέρον. Διότι τότε δεν υπάρχει κίνητρο, αλλά υπάρχει αντικίνητρο, δηλαδή καταβάλλονται προσπάθειες, ώστε το αρνητικό να μην επικρατήσει, ακόμη και εάν κάποιοι το επαγγέλονται ως σωτηρία του κόσμου.
Εάν, δηλαδή, ο στόχος που ενδιαφέρεται κάποιος να κατακτήσει δεν περιέχει ουσιαστικά στοιχεία αγαθού περιεχομένου, τότε κανείς δεν ενδιαφέρεται. Εάν δεν περιέχει στοιχεία που να είναι αρεστά στον κόσμο, αλλά έχει στοιχεία αρνητικά, και τότε κανείς δεν ενδιαφέρεται. Και εάν ο στόχος δεν είναι εφικτός, αλλά πρόκειται για αοριστολογία, και τότε, εάν ο στόχος δεν προσφέρεται για την τελειότητα και την τελειοποίηση των υφισταμένων προσωπικών ή κοινωνικών αγαθών, τότε κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Διότι όλοι εκ προοιμίου απωθούμε τα αρνητικά και αποδεχόμαστε τα αγαθά, τα αρεστά και εκείνα που οδηγούν στην πληρότητα ενός ατόμου ή μιας κοινωνίας ανθρώπων. Αυτός είναι ο βασικός κανόνας, με τον οποίο όλοι καθορίζουμε τους στόχους στην προσωπική μας ζωή καθημερινά, και κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί αυτή την αλήθεια της ζωής, όταν πρόκειται για την προσωπική του προκοπή και ευτυχία. Οι επαγγελίες μελλοντικών αγαθών χωρίς εγγυήσεις και αποδείξεις αληθείας, είναι κίνδυνος θανάτου, διότι μπορεί να οδηγήσουν το άτομο σε μελλοντικά προσωπικά αδιέξοδα χωρίς δυνατότητα επιστροφής.
Και η διδασκαλία του Χριστού στοχεύει σε αυτό ακριβώς το σημείο: να μας υποδείξει από την μια τρόπους αποφυγής λανθασμένων επιλογών, και από την άλλη τρόπους επιλογής ορθών, όχι μόνο στιγμιαίων, αλλά επιλογών που εγγυώνται και ορίζοντα μέλλοντος στην προσωπική μας καθημερινή ζωή. Κάθε διδασκαλία που δεν φέρνει ελευθερία, αλλά φέρνει στέρηση και εναγκαλισμό με ένα άγνωστο μέλλον, κινείται στα όρια της απάτης και της καταστροφής.
Και η διδασκαλία του Χριστού εκεί ακριβώς αποσκοπεί. Να αποτρέψει το άτομο από επιλογές δουλείας και εξάρτησης εκ των ανθρώπων, και να το οδηγήσει στην ελευθερία των προσωπικών του αγαθών επιλογών, των επιλογών, δηλαδή, που φέρνουν ήδη την ελευθερία της σκέψης και των πράξεων, αλλά εγγυώνται και ένα ορίζοντα χωρίς όρια στο βάθος, στο ύψος, το πλάτος και το μήκος των προσωπικών μας συμφερόντων.
Κανείς δεν θέλει την δουλεία και την εξάρτηση από τους ανθρώπους, αλλά όλοι θέλουμε ελευθερία σκέψης και επιλογών, διότι κατανοούμε ότι η σημερινή εύκολη επιλογή της δουλείας σε ανθρώπους που υπόσχονται πλούσιο μέλλον, αλλά με στέρηση των ήδη υπαρχόντων, είναι οδός που δεν οδηγεί σε μελλοντικό κόσμο, αλλά στην κόλαση της νυν και αεί καθημερινότητας καθενός που επιλέγει δουλεία και εξάρτηση με όρους μελλοντικής ικανοποίησης.