Οι κατακτήσεις αποτελούν το πιο σπουδαίο θέμα στην ατομική μας καθημερινότητα. Ότι κάνουμε, το κάνουμε για να πλουτίσουμε, να αποκτήσουμε κάτι νέο, να αλλάξει η καθημερινή αλλά και οι προοπτικές της μελλοντικής μας ζωής, διότι κανείς δεν ζει μόνο για το σήμερα, αλλά όλοι θέλουμε και ένα καλύτερο και πιο αποτελεσματικό αύριο, προκειμένου να καλύψουμε το κενό και τις επιθυμίες του εσωτερικού μας κόσμου.
Διότι, οι επιθυμίες μας δεν είναι λειτουργικά “μηχανήματα”, αλλά είναι παράγωγα του εσωτερικού μας κόσμου, αθόρυβα, αλλά αποτελεσματικά, διότι αυτά κατευθύνουν την ζωή μας σε οτιδήποτε κάνουμε κάθε μέρα, όσο ζούμε πάνω στην γη. Διότι, κανείς δεν μπορεί να περιγράψει τις επιθυμίες του, αφού αυτό που όλοι περιγράφουμε είναι το αντικείμενο της επιθυμίας μας, και όχι αυτή καθ αυτή η επιθυμία που δημιουργείται και υπάρχει μέσα μας, αλλά αυτή κινεί το ενδιαφέρον μας για την ζωή και τις κατακτήσεις μας.
Με λίγα λόγια, στον εσωτερικό μας κόσμο, στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας κυκλοφορούν στοιχεία μη ορατά δια των οφθαλμών μας, αλλά τελικά αυτά τα “αόρατα” στοιχεία παρακινούν τις σκέψεις και τους συλλογισμούς, ώστε να πάρουμε αποφάσεις για το τι ακριβώς επιθυμούμε να κατακτήσουμε. Και μπορεί τελικά να κινούμαστε προς την κατεύθυνση μιας συγκεκριμένης επιθυμίας, ωστόσο αυτό είναι δευτερογενές και όχι το πρωτογενές.
Άρα, το πρωτογενές, αυτό δηλαδή που καλλιεργήθηκε μέσα μας, και από το οποίο προέκυψε το αντικείμενο της επιθυμίας μας, αυτό είναι το σημαντικότερο και εκεί πρέπει να εστιάσουμε τις αναζητήσεις μας, εάν το αντικείμενο τελικά δεν μάς ικανοποιεί, όπως εμείς νομίζαμε. Άρα, η κάθε διόρθωση δεν μπορεί να γίνει στο αντικείμενο, αλλά στην διεργασία που έλαβε χώρα στον έσω άνθρωπο, και εκεί πρέπει να εστιάζουμε τις προσπάθειές μας, όταν μια κατάκτηση δεν είναι τελικά αυτό που επιθυμούμε.
Και όσο βαθύτερα εξερευνούμε τον εσωτερικό μας κόσμο με συνέπεια και υπευθυνότητα, τόσο καλύτερα κατανοούμε ότι οι προθέσεις και οι σκέψεις, όσα δηλαδή προηγήθηκαν από την κατάκτηση, αυτές μάς οδήγησαν στην λάθος πορεία και στο λάθος αντικείμενο. Διότι το θέμα εστιάζει όχι μόνο στην εξωτερική του εικόνα, αλλά, όταν κατακτήσουμε κάτι, τότε ερχόμαστε σε επαφή με το αντικείμενο της κατάκτησης και στο περιεχόμενό του. Και αυτό μετράει. Το περιεχόμενο και όχι μόνο η πρώτη εξωτερική εικόνα, η οποία μπορεί να δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα, αλλά το εσωτερικό του και η σχέση του μαζί μας να μην ικανοποιεί όλα όσα εμείς νομίζαμε πριν το κατακτήσουμε.
Και κυρίαρχο ρόλο στον συλλογισμό αυτό παίζει το πόσο αξίζει το αντικείμενο της κατάκτησης και εάν αυτό έχει αξία και για το μέλλον ή απλά ικανοποίησε μια ημερήσια μόνο ή σε κάθε περίπτωση περιορισμένου χρόνου ανάγκη μας. Όσο πιο μακροπρόθεσμης αξίας είναι το αντικείμενο που επιθυμούμε να κατακτήσουμε, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει, διότι δεν θα είναι μόνο “μιας χρήσεως”, αλλά θα είναι πολλαπλών χρήσεων, και για μεγάλο ή ακόμη και για παντοτεινό διάστημα. Και όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτές οι προοπτικές του μέλλοντος έχουν την μεγαλύτερη αξία, διότι κανείς δεν θέλει αύριο να πεθάνει, αλλά όλοι επιθυμούμε προοπτικές του μέλλοντος, εγγύς, απώτερου, απώτατου ή και αιώνιου για όσους πιστεύουν στην διδασκαλία του Χριστού και την Ανάσταση.