Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Η περιγραφή της Βίβλου για το μέγεθος του ουρανού είναι απόλυτα σύμφωνη με τις νέες ανακαλύψεις. Μπορεί βέβαια η περιγραφή της Βίβλου να μην περιλαμβάνει αριθμητικά δεδομένα, ωστόσο το περίγραμμα της δημιουργίας του ουρανού είναι απόλυτα σύμφωνο με τις ανακαλύψεις του 21ου αιώνα. Και όχι μόνον αυτό.

Η περιγραφή της Βίβλου επεκτείνεται και πέραν των φυσικών και μετρήσιμων διαστάσεων, όπως συμβαίνει και στην πραγματικότητα. Δεν εξαντλείται δηλαδή η Βίβλος στις μετρήσιμες διαστάσεις – άλλωστε αυτό θα ήταν ανώφελο για μια διαδρομή χιλιάδων χρόνων από τότε που γράφηκαν τα κείμενα αυτά, αλλά επεκτείνεται και σε άλλες διαστάσεις, πέραν του ουρανού τον οποίο προσπαθούμε να εξερευνήσουμε χωρίς οριστικό αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.

Και αυτό ακριβώς είναι που δίνει την ελπίδα και την αισιοδοξία, ότι δηλαδή ο δημιουργός δεν δημιούργησε μόνον το ορατό και μετρήσιμο σύμπαν, τον ουρανό όπως τον περιγράφει πολύ παραστατικά η Βίβλος, αλλά τα δημιουργήματά του είναι πολύ επέκεινα του ανεξερεύνητου φυσικού ουρανού. Αυτό σημαίνει ότι τα μηχανήματα που χρησιμοποιούμε για τις μετρήσεις και εξερευνήσεις του φυσικού σύμπαντος, δεν επαρκούν για την επέκεινα του ορατού φυσικού κόσμου εξερεύνηση.

Δηλαδή, απαιτούνται άλλα εφόδια και άλλες μέθοδοι για την επέκεινα του φυσικού κόσμου εξερεύνηση και αυτό ακριβώς ήλθε να εξηγήσει πρώτος ο Χριστός. Ο ίδιος δεν απέκλεισε και δεν υποβάθμισε την αξία και την σημασία του φυσικού κόσμου μέσα στον οποίο διάγουμε την καθημερινότητα, αλλά προσπάθησε να υποδείξει και να εξηγήσει και τους νόμους που ισχύουν για την εξερεύνηση και κατανόηση πέραν του φυσικού και μετρήσιμου κόσμου και τελικά την γνωριμία με τον ίδιο τον δημιουργό.

Διότι η ελπίδα δεν αφορά μόνον την επίλυση των καθημερινών μου προβλημάτων. Η ελπίδα επεκτείνεται και πέραν αυτών. Διότι είναι γνωστό ότι όταν ικανοποιηθούν οι καθημερινές μας επιθυμίες χωρίς βαθύτερες αναζητήσεις, τότε οδηγούμαστε σε λανθασμένες υπερβολές και επιθυμίες που φέρνουν κατά κανόνα τον όλεθρο. Αντίθετα, η επέκεινα του φυσικού και μετρήσιμου κόσμου αναζήτηση, όχι μόνον οδηγεί στην αναζήτηση και γνωριμία με τον ίδιο τον δημιουργό και τον ίδιο τον Χριστό, αλλά ανοίγει νέους ορίζοντες ενδιαφερόντων στην απλή καθημερινότητα μας.

Η πίστη δηλαδή που συνέστησε ο Χριστός να καλλιεργήσουμε, δεν είναι εφόδιο που επιλύει με επιτυχία μόνον τα ζητήματα της καθημερινότητας, αλλά μεταφέρει την μελλοντική πραγματικότητα στο σήμερα, στην πρόγευση του σήμερα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχολογική και νοητική μας εξέλιξη.

Η σύγχρονη κοινωνία χαρακτηρίζεται από την διάχυση κάθε είδους πληροφορίας και μάλιστα σε άμεσο χρόνο.

Σχεδόν όλη η ανθρωπότητα σήμερα μοιράζεται κάθε είδους πληροφορία, ιστορική ή πρακτική, γνώσεως ή απλής επαφής και αυτό δημιουργεί μια νέα κοινωνική εικόνα, πλούσια σε περιεχόμενο, αλλά και σε δυνατότητα άντλησης πληροφοριών και κοινών πραγμάτων. Και φυσικά αυτό έχει τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματά του.

Η κοινωνία της πληροφορίας περιλαμβάνει δυο έννοιες: την πληροφορία και την κοινωνία. Κατά κανόνα το ενδιαφέρον μας στρέφεται στην έννοια της πληροφορίας, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την κοινωνία. Ωστόσο, η μεν πληροφορία είναι κάτι που μεταβάλλεται καθημερινά, ενώ η έννοια της κοινωνίας είναι διαχρονική και περιλαμβάνει την συμμετοχή κάθε φυσικού προσώπου της εποχής.

Αυτό το στοιχείο, της κοινωνίας, δηλαδή της επικοινωνίας για λήψη αλλά και δόση, χρησιμοποιεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης για να περιγράψει την ορθή αντίληψη αλλά και την ορθή πρακτική της σχέσης του δημιουργήματος με τον δημιουργό του. Ο δημιουργός του δεν είναι νεκρός, δεν πεθαίνει, δεν μεταβάλλεται, δεν προσωποληπτεί. Αντίθετα είναι ζωντανός, ομιλεί και καθοδηγεί, χορηγώντας τα εφόδια της ορθής καθημερινότητας και της αιώνιας ζωής σε κάθε ενδιαφερόμενο.

Η παρουσία και ο ενεργός του ρόλος μέσα στην δική του κοινωνία περιγράφονται από τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος, όχι μόνον μίλησε για την κοινωνία της παρουσίας του δημιουργού, αλλά ταυτόχρονο οριοθέτησε και τον χαρακτήρα της πορείας προς την καθημερινή αλλά και την αιώνια ζωή, την οποία μόνον αυτός κατέχει και χορηγεί σε κάθε ενδιαφερόμενο.

Η απόφαση, όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα, ανήκει αποκλειστικά στο φυσικό πρόσωπο που επιλέγει την οδό της απλής καθημερινότητας ή την οδό της καθημερινότητας με την προοπτική της αιωνιότητας.

Η ασφάλεια της διδασκαλίας του Χριστού – άρα και η δική μας ασφάλεια για τη ορθή εφαρμογή της διδασκαλίας του – βρίσκεται στο γεγονός ότι στην δική του διδασκαλία δεν παραλείπονται στοιχεία και δεν συγχέονται έννοιες, δηλαδή τα δεδομένα που αποτελούν την βάση μιας εφαρμοσμένης διδασκαλίας με την προοπτική της αιωνιότητας και όχι μόνον με την προοπτική μιας καλής προσωρινότητας.

Παράλληλα, η πορεία της διδασκαλίας του Χριστού περιλαμβάνει όλα τα αναγκαία στάδια για την κατανόηση και την εφαρμογή της, αρχίζοντας φυσικά από τα πρώτα στοιχειώδη για να καταλήξει στα όρια του ουρανού και της αιωνιότητας.

Βάση δηλαδή της διδασκαλίας του Χριστού δεν είναι τα μεγάλα λόγια, αλλά η σταδιακή κατανόηση της ακρίβειας του περιεχομένου μιας διδασκαλίας, η οποία δεν αποβλέπει στην δημιουργία εντυπώσεων, αλλά αποβλέπει στην σταδιακή βελτίωση των δεδομένων της ατομικής και προσωπικής μας πίστης.

Και τούτο διότι μόνον μέσα από αυτό στο στοιχείο – της αναπτυσσόμενης πίστης – μπορεί να γίνει κατανοητή και να εφαρμοστεί μια διδασκαλία που μας μεταφέρει από το σήμερα στο αύριο, από το παρόν στο μέλλον και από τα αδιέξοδα των λανθασμένων χειρισμών της καθημερινότητάς μας στην επιτυχία της ελευθερίας και της γεύσης της αιωνιότητας.

Και φυσικά πρώτο βήμα είναι η κατανόηση της διαφοράς μεταξύ των στοιχείων μιας καλής προσωρινότητας και μιας προσδοκώμενης αιωνιότητας, με αφετηρία την αποδοχή της αλήθειας ότι “εν οίδα ότι ουδέν οίδα”, συνεπώς θα πρέπει να ξεκινήσω από το μηδέν, προσθέτοντας στην ατομική μου συνείδηση λόγους πίστης και γνώσης και όχι το αντίστροφο, διαδικασία που κατά κανόνα οδηγεί στην άγνοια και την ολιγοπιστία.

Το “μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι” σημαίνει ότι στην διαδικασία της πίστης, το άτομο πρέπει να είναι έτοιμο να εγκαταλείψει και να υπερβεί όσα γνωρίζει για να κατακτήσει όσα δεν γνωρίζει, κρίνοντας ότι αυτά που γνωρίζουμε είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά που αγνοούμε.