Όλες οι εκπομπές με χρονολογική σειρά.

Οι ορθές ή οι λανθασμένες επιλογές και αποφάσεις μας δεν επιδέχονται δικαιολογίες, όταν ομιλούμε για ώριμους ανθρώπους και όχι για νήπια. Ορθή απόφαση; Ορθές συνέπειες. Λάθος επιλογή και απόφαση; Λάθος εξελίξεις στην ζωή της ευθύνης μου. Και αυτό είναι μια σκληρή και αδήριτη πραγματικότητα που ισχύει παντού, πάντοτε και για όλους.

Οι Εβραίοι της εποχής του Χριστού, ως σκληρά θρησκευόμενοι όπως και μεις, πίστευαν στα κληρονομικά τους δικαιώματα επί της βασιλείας του θεού, δικαιώματα που θεωρούσαν ότι είχαν εξασφαλίσει από την ορθή στάση πίστεως του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, δηλαδή από τους προγόνους τους.

Αυτό όμως προφανώς ήταν η επιφάνεια του θέματος, διότι ο καθημερινός βίος τους δεν μαρτυρούσε αντίστοιχη με αυτούς τους προγόνους συμπεριφορά και αξίες.

Αντίθετα, ήταν προφανές ότι και τα μυστικά της ζωντανής και ενεργού πίστης είχαν απωλέσει λόγω της εγκατάλειψης της καλλιέργειας της πίστης, αλλά και τα θέματα της θρησκείας είχαν μετατραπεί σε εμπορική εθνική επιχείρηση, χωρίς αναζητήσεις και προβληματισμούς για το περιεχόμενο και την ουσία των πραγμάτων.

Και φυσικά για κάθε ζήτημα είχαν και μια εξήγηση και μια δικαιολογία, όλα στηριγμένα στο Νόμο αλλά χωρίς δύναμη εξουσίας που εμπεριέχεται στην ζώσα πίστη.

Και αυτή ακριβώς την υπέρβαση επιχείρησε ο ίδιος ο Χριστός για τους πατριώτες του: να τους διδάξει τον τρόπο με τον οποίο θα μεταφέρονταν από την επιφάνεια της θρησκείας στο βάθος του πλούτου της πίστης και από την εθνική διαχείριση στην ατομική ευθύνη κάθε φυσικού προσώπου.

Διότι η βασιλεία του θεού δεν είναι μαζική και δεν συμμετέχουν εθνικές ομάδες όπως συμβαίνει με το ποδόσφαιρο ή τα άλλα αθλήματα, αλλά είναι προσωπική και ατομική υπόθεση με ονόματα και διευθύνσεις άγνωστες μέχρι την τελευταία στιγμή.

Όπως σε κάθε αγώνισμα ο χρόνος μετράει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο, έτσι και στα ζητήματα της πίστης: το αποτέλεσμα είναι συνάρτηση του προσωπικού κόπου αλλά και του χρόνου μέχρι το τελευταίο διαθέσιμο χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Τα όσα συμβαίνουν γύρω μας έχουν αντίκτυπο και σε μας. Μπορεί μικρό ή μεγαλύτερο, ωστόσο μας επηρεάζουν χωρίς καμιά αμφιβολία.

Και φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο βαθμός της επίδρασης στην προσωπικότητα μας εξαρτάται από την ένταση της προσβολής αλλά και από τις προσωπικές μας αντοχές και ικανότητες άμυνας.

Και για μεν τις εξωτερικές συνθήκες λίγα πράγματα μπορούμε να επηρεάσουμε. Όσον αφορά όμως την εσωτερική ικανότητα και ετοιμότητα, είναι προφανές ότι όλα σχεδόν εξαρτώνται από την δική μας προεργασία και προετοιμασία.

Οι πέντε φρόνιμες παρθένες πέτυχαν να ξεπεράσουν την απρόσμενη καθυστέρηση του νυμφίου με την άρτια και προνοητική προετοιμασία τους.

Ο Εκατόνταρχος πέτυχε γιατί είχε προβληματιστεί με την καθημερινή άσκηση της στρατιωτικής εξουσίας και είχε κατανοήσει πως λειτουργούσε το εφόδιο της πίστης, άρα μπορούσε να εκτιμήσει τον τρόπο λειτουργίας των δυνάμεων του μέλλοντος αιώνος και πέτυχε τον θαυμασμό και την επιδοκιμασία των αρχών της πίστης του από τον ίδιο τον Χριστό.

Καταλήγουμε δηλαδή ότι, το να προσεγγίζουμε την παρουσία του αιώνιου δημιουργού μας σε χρόνο που δεν έχουμε προβλήματα, είναι η καλύτερη προετοιμασία για εκείνα τα οποία θα έλθουν, εύκολα ή δύσκολα.

Άρα μπορεί να μην ελέγχω την πηγή του καλού ή του κακού, αλλά σε κάθε περίπτωση μπορώ να ελέγχω τις δικές μου ικανότητες αντίστασης και απορρόφησης των επιθέσεων με επιτυχία.

Και αυτό στην συνέχεια, είναι προφανές, ότι μετατρέπεται σε εμπειρία ζωής, μετατρέπεται σε ωριμότητα, μετατρέπεται σε άσκηση και βελτίωση ικανοτήτων, μετατρέπεται σε βαθύτερη κατανόηση της δικής μου προσωπικότητας, αλλά και του περιβάλλοντος κόσμου, φυσικού και κοινωνικού.

Η ικανότητα ελέγχου αυτών των δυο παραγόντων στην καθημερινότητα, όχι μόνον συνεπάγεται μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχιών για το σήμερα, αλλά βελτιώνει καθημερινά τις πιθανότητες της αιώνιας επιτυχίας.

Στην δική μας εποχή, που όλα έχουν αλλάξει σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, θα πρέπει να επικαιροποιήσουμε και τον τρόπο που πλησιάζουμε τον Χριστό και ασκούμε την πίστη μας μέσα στην καθημερινότητα.

Και δεν εννοώ με αυτό ότι πρέπει να απορρίψουμε τις πολύτιμες παραδόσεις μας, αλλά θα πρέπει να μεταφέρουμε την αλήθεια της ζωής στα λόγια και στην διδασκαλία του ίδιου του Χριστού.

Δεν αρκεί δηλαδή η παιδική μου γνώση από την διδασκαλία του Χριστού γύρω από τα θέματα της ζωής, αλλά θα πρέπει να καλλιεργώ την γνώση μου ανάλογα με τις πραγματικές μου ανάγκες, διατηρώντας ένα ικανοποιητικό επίπεδο πίστης για την υπέρβαση των καθημερινών μου αναγκών.

Και προφανώς η γνώση των Ιερών Γραμμάτων κατέχει ιδιαίτερη θέση στην προσπάθεια αυτή, διότι χωρίς την έγκυρη βάση της διδασκαλίας του Χριστού, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα στην Καινή Διαθήκη, το οικοδόμημα της πίστης μου στον ζώντα δημιουργό μου κινδυνεύει να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή.

Μάλιστα, η περίπτωση που μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος για τον Εκατόνταρχο, ότι δηλαδή μελετώντας εκείνος τον τρόπο που λειτουργεί η στρατιωτική εξουσία πλησίασε τον Χριστό και του ζήτησε την παρέμβασή του σε ένα πρόβλημα της δικής του καθημερινότητας, έχει μεγάλη πρακτική αξία.

Διότι όχι μόνον ζήτησε την παρέμβαση του Χριστού σε ένα καθημερινό του πρόβλημα, αλλά υπέδειξε και τον τρόπο που το πρόβλημα θα έπρεπε να λυθεί, δηλαδή χωρίς την φυσική παρουσία του ίδιου του Χριστού.

Και αυτό ήταν πράγματι επαναστατικό. Διότι και το σκεπτικό του Εκατόνταρχου ήταν λογικό, και ο ίδιος ο Χριστός αναγνώρισε την αξία αυτής της ανέπαφης διαδικασίας. Και είναι πολύτιμη διότι εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια όλοι οι άνθρωποι της πίστης καλούνται να ανακαλύψουν αυτό τον τρόπο της πίστης, αφού ο ίδιος ο Χριστός έκρινε τελικά ότι η πίστη ασκείται και εξασκείται και χωρίς την δική του φυσική παρουσία.

Ο θαυμασμός του Χριστού για την διαδικασία της αποτελεσματικής ζωντανής πίστης που του αποκάλυψε ο Εκατόνταρχος, αποτελεί για μας την ασφαλέστερη οδό για την βαθύτερη προσέγγιση της αιώνιας αλήθειας του δημιουργού μας.