Από την εποχή του Χριστού μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει είκοσι αιώνες, δηλαδή οι άνθρωποι που πίστεψαν θρησκευτικά σε αυτόν, είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν κάθε τμήμα της διδασκαλίας του και να κρίνουν τα ανάλογα αποτελέσματα.

Αυτό σημαίνει ότι μέσα στα δισεκατομμύρια των δοκιμών που έγιναν, άλλοι πέτυχαν καλά και άλλοι καλύτερα αποτελέσματα. Και όλα αυτά βέβαια δεν είναι δυνατόν να τα γνωρίζουμε με ακρίβεια, ακόμη και για πρόσωπα που η παράδοση της Εκκλησίας έχει πυκνές καταγραφές του βίου τους. Και τούτο διότι η ζωή κάθε ανθρώπου δεν είναι επίπεδη, αλλά είναι πολυεπίπεδη και πολυσύνθετη, άρα μια απλή φωτογραφία, δηλαδή απεικόνιση μιας στιγμής δεν σημαίνει και επίγνωση των πραγμάτων μιας ολόκληρης ζωής. Και αυτό νομίζω είναι και το μεγαλείο της ζωής, ακριβώς γιατί υπάρχουν πάντα περιθώρια καλύτερης διαχείρισης των πραγμάτων της καθημερινότητας με την προοπτική της αιωνιότητας.

Καθένας καλείται, ως καλός έμπορος αξιών, να αγωνιστεί να κατανοήσει την εποχή του και τον ρόλο του, και παράλληλα να εκτελέσει το δικό του ρόλο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο και το κοινωνικό περιβάλλον μέσα στο οποίο εκείνος ζει και όχι εμείς ή κάποιος τρίτος.

Καθένας κρίνεται για το έργο του, αλλά η κρίση δεν είναι πάντοτε απλή, και τούτο διότι αυτός που έχει ένα και το διπλασιάζει είναι πιο ικανός από εκείνον που είχε δέκα και τα έκανε ένδεκα. Διότι ο διπλασιασμός απαιτεί περισσότερο κόπο από την απλή αύξηση, άρα ο κοπιάζων αποκτά μεγαλύτερη εμπειρία ζωής και αυτό είναι το ζητούμενο στην παραβολή των ταλάντων.

Η επιτυχία ενός έμπορα δεν κρίνεται μόνον από το πόσα κέρδισε, αλλά λαμβάνονται υπόψη και οι παράγοντες των συνθηκών κάτω από τις οποίες αυτά τα κέρδη αποκτήθηκαν. Και ενώ για την δική μας κρίση και άποψη το τελικό αποτέλεσμα μόνον μετράει, δηλαδή αν κάποιος κέρδισε πολλά ή λίγα, στο μυαλό του δημιουργού υπάρχει ο ισχυρότερος – και ο απόλυτος παράγοντας θα έλεγα – της εμπειρίας που απέκτησε κάποιος που εργάστηκε. Διότι κανείς δεν μπορεί να πάρει κάτι αν δεν του έχει δοθεί, άρα το κρίσιμο κέρδος για προβιβασμό στην επόμενη εξουσία είναι η πείρα και η ωριμότητα και όχι οι αριθμοί, οι οποίοι στην πραγματικότητα απλά αποδεικνύουν τον κόπο που καταβλήθηκε και όχι τα πραγματικά μεγέθη αξιών.

Για τον δημιουργό επιτυχία είναι η εσωτερική κατανόηση και γνώση του ιδίου και των δικών του αξιών και όχι τα αριθμητικά δεδομένα, τα οποία ούτως ή άλλως χάνονται μέσα στον ωκεανό των αιωνίων υδάτων.

Οι εμπειρίες αποτελούν την βάση της πραγματικής και ώριμης ζωής μας.

Καθένας, ανάλογα με τις προσωπικές του εμπειρίες γνωρίζει και ανάλογα με τις προσωπικές του εμπειρίες κρίνει και μιμείται ή απορρίπτει. Επαναλαμβάνει ή θέτει εκτός προσωπικού ευρετηρίου τις αρνητικές του εμπειρίες και τα αποτελέσματα που τις συνοδεύουν.

Μιλώντας ο Χριστός στον δάσκαλο Νικόδημο, έθεσε ως βάση συνεννόησης αυτή την αλήθεια. Ότι δηλαδή μόνον η προσωπική εμπειρία είναι κάτι, πάνω στο οποίο μπορούμε να στηρίξουμε οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση επί της ουσίας και για οικοδομή. Όλα τα άλλα, αφήνει ο Χριστός να εννοηθεί, ότι αποτελούν αιτίες για συζητήσεις χωρίς πραγματικό αποτέλεσμα.

Η φράση που χρησιμοποίησε ότι “εκείνο που ξέρουμε, λέμε” και “εκείνο που είδαμε με τα μάτια μας, μαρτυρούμε”, αποτελεί την βάση της σύγχρονης ερευνητικής επιστήμης για κάθε πράγμα στην ζωή μας.

Ο σύγχρονος ειλικρινής ερευνητής δηλαδή, είναι υποχρεωμένος να σημειώνει τα πραγματικά περιστατικά της έρευνάς του και όχι τα διαστρεβλωμένα από κάποια σκοπιμότητα ή λάθος. Μόνον στην πρώτη περίπτωση έχει νόημα η έρευνα, όταν δηλαδή καταγράφει τα πραγματικά στοιχεία και δεδομένα και τα πραγματικά και επιβεβαιωμένα αποτελέσματα. Σε διαφορετική περίπτωση πρόκειται για απάτη που οδηγεί στην καταστροφή.

Και αυτή η ίδια αλήθεια είναι προφανές ότι ισχύει και στα θέματα της πίστης και ίσως περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση. Διότι η πίστη είναι βεβαιότητα για πράγματα που δεν υπάρχουν στον ορατό και αισθητό κόσμο ακόμη, και έλεγχος πραγμάτων που δεν τα βλέπουμε με τα φυσικά μας μάτια ακόμη, αλλά είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν και με αυτή την σιγουριά μπορούμε να υποστηρίξουμε τα επόμενα βήματά μας στον πραγματικό κόσμο και όχι στον κόσμο των ιδεών.

Διότι είναι άλλο πράγμα η θεωρία που προέρχεται από μια μετρήσιμη εμπειρία, και είναι άλλο πράγμα η θεωρία που δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί από την μετρήσιμη εμπειρία των ανθρώπων.

Και ο Χριστός έθεσε ως προϋπόθεση και ως βάση της δικής του διδασκαλίας την προσωπική και ατομική εμπειρία των μαθητών του, των τότε και των σήμερα και των πάντα.