Η συνάντηση του ατόμου με την γύρω πραγματικότητα είναι μια κρίσιμη στιγμή ή περίοδος, η οποία καθορίζει και την επόμενη κατάσταση. Και μπορεί μια συνάντηση να αποβεί καλή ή αρνητική, αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο στις συνέπειες τις οποίες όλοι τις κατανοούμε ότι θα προκύψουν, αλλά το θέμα βρίσκεται στην ετοιμασία του ατόμου για την συνάντηση με την πραγματικότητα.

Μια καλή προετοιμασία έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει και να φέρει θετικά αποτελέσματα στην ατομική καθημερινότητα του ατόμου. Κακή προετοιμασία, έχει λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας και περισσότερες πιθανότητες αποτυχίας. Η παραβολή των φρονίμων και μωρών παρθένων επιβεβαιώνει αυτή την σκληρή πραγματικότητα της συνάντησης του ατόμου με τον ρεαλιστικό κόσμο, και όχι μόνο με τον κόσμο της επιθυμίας και του ωραίου.

Διότι κανείς δεν αμείβεται για προθέσεις και επιθυμίες. Η αμοιβή έρχεται πάντα μετά την κατάκτηση και την επιτυχία, όπως και η τιμωρία και ο αποκλεισμός έρχονται μετά την αποτυχία και την απώλεια. Και επειδή είναι προφανές ότι κανείς δεν επιδιώκει την αποτυχία και τον αποκλεισμό, αλλά την επιτυχία και την κατάκτηση, είναι σαφές ότι η αποτυχία και ο αποκλεισμός είναι αποτέλεσμα των δικών μας λαθών και εκτιμήσεων, όπως αντίθετα συμβαίνει με τις επιτυχίες και τις κατακτήσεις μας.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι η προσπάθειά σας πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία για την συνάντησή σας με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Μην αφήνετε τα πράγματα στα χέρια του θεού μόνο, εάν πρώτα εσείς δεν έχετε εξαντλήσει το δικό σας μέρος με όλη την δύναμη που διαθέτετε. Όσο καλύτερα εσείς προετοιμάζεστε, τόσο ασφαλέστερο είναι ότι και ο θεός θα παρέμβει όταν και εάν οι δικές σας δυνάμεις δεν επαρκέσουν για την επιτυχία στο ταξίδι της δικής σας καθημερινότητα.

Οι ευχές είναι πολύτιμες. Αλλά η συνάντηση με την καθημερινή σας πραγματικότητα δεν είναι ζήτημα ευχών μόνο, αλλά και σκληρής δουλειάς για να μην φτάσετε σε σημεία αδυναμίας και αποτυχίας. Οι φρόνιμες παρθένες είχαν την ίδια επιθυμία με τις μη φρόνιμες. Ωστόσο αυτό που μέτρησε δεν ήταν μόνο η επιθυμία, αλλά κυρίως μέτρησε μετά την επιθυμία και η φρόνιμη σκέψη και περίσκεψη για την πραγματικότητα της συνάντησης με την επιτυχία.

Η κακή προετοιμασία των μωρών δεν καλύφθηκε από την κοινή επιθυμία, αλλά άφησε έκθετα τα πρόσωπα που δεν προετοιμάστηκαν για την συνάντηση με την αναπάντεχη πραγματικότητα της καθυστέρησης άφιξης του επιθυμητού. Η αγάπη δεν κάλυψε την αμέλεια, αλλά έφερε τον αποκλεισμό και την αποτυχία. Και αυτό είναι το διαχρονικό μήνυμα του Χριστού στον καθένα που επιθυμεί την συνάντηση μαζί του για την επέκεινα της καθημερινότητας ζωής. 

Η λέξη “χαρτογράφηση” περιέχει το “χαρτί”. Δηλαδή γράφω πάνω σε κάποιο κομμάτι χαρτί πράγματα σημαντικά που θα χρειαστούν για το ατομικό μου ταξίδι. Η σημασία και αξία αυτών των πραγμάτων που σημειώνονται στο χαρτί δεν αφορούν τους άλλους, αλλά το άτομο που ενδιαφέρεται να ταξιδέψει σε κάποιο άγνωστο – συνήθως – μέρος, και θέλει να ξέρει τι τον περιμένει μέχρι να φτάσει στον στόχο του.

Και μπορεί πολλοί να πηγαίνουν στον ίδιο στόχο, αλλά καθένας έχει άλλο σκοπό και άλλο σχέδιο για το ατομικό του ταξίδι, το οποίο μπορεί να διαρκεί λίγα λεπτά ή σε απεριόριστο μήκος χρόνου, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι αυτό το οποίο το ένα άτομο αποφασίζει να υλοποιήσει. Σε αυτό το ταξίδι δεν υπάρχουν περιθώρια λαθών, γιατί τα λάθη πληρώνονται επί τόπου από αυτόν που κάνει το λάθος.

Και εδώ είναι το πρόβλημα. Διότι, όλοι νομίζουμε ότι φταίνε για όλα οι άλλοι – πράγμα το οποίο μπορεί και να είναι αλήθεια, αλλά το κόστος το πληρώνει όποιος κάνει το λάθος. Για τον λόγο αυτό δεν αφήνουμε ποτέ το όχημα, είτε το πραγματικό είτε το όχημα της ατομικής μας ζωής, να κινείται ανεξέλεγκτα χωρίς την δική μας παρέμβαση όταν χρειάζεται. Αλλά το πρόβλημα είναι πότε χρειάζεται; Άρα, αυτός που έχει την ευθύνη της κίνησης – μιλάμε για όχημα που κινείται και όχι το σταθμευμένο – είναι υποχρεωμένος να μεριμνά και να ενημερώνεται κάθε στιγμή για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην δική του πορεία.

Αυτό κάνει κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του και διαθέτει την κοινή λογική. Δεν αφήνει το ταξίδι του χωρίς χαρτογράφηση, δηλαδή να ξέρει τί τον περιμένει στην διαδρομή μέχρι τον δικό του στόχο, και δεν αφήνει την ευθύνη σε κάποιον τρίτο, ιδιαίτερα εάν αυτός/ή δεν ταξιδεύει μαζί του. Διότι το μοιραίο δεν θα είναι μοιραίο, αλλά θα είναι αποτέλεσμα της ατομικής του αδιαφορίας και αμέλειας.

Και ο Χριστός επεσήμανε σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους της ατομικής μας καθημερινότητας, ότι αυτή η ευθύνη της οδήγησης του ατομικού μας οχήματος ζωής είναι αποκλειστικά του ατόμου που μετακινείται και όχι κάποιου άλλου. Και εκεί βρίσκεται η παγίδα στην οποία πέφτουμε όλοι συνήθως. Θεωρούμε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι, ενώ στην πραγματικότητα η κύρια ευθύνη της ενημέρωσης, της εκτίμησης, των επιλογών και των πράξεων ανήκει στο άτομο που επιλέγει την πορεία της ζωής του και χαρτογραφεί ο ίδιος όσα συμβαίνουν στην ατομική του καθημερινότητα. Η επίρριψη ευθυνών σε τρίτους για τα δικά μας λάθη, δεν μάς απαλλάσσει από τις δυσάρεστες συνέπειες που προκύπτουν και μάς πληγώνουν. 

Όλοι οι άνθρωποι του 21ου αιώνα ταξιδεύουμε με ένα χάρτη για τον καθημερινό ή τον οποιονδήποτε προορισμό μας. Διότι μπορεί να μην τον παρακολουθούμε κάθε στιγμή, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι ο χάρτης για τον προορισμό μας είναι αληθής και ασφαλής. Δηλαδή, εκτός από τις απλές καθημερινές μας μετακινήσεις που ξέρουμε από πού ξεκινάμε και πού θέλουμε να φτάσουμε.

Σε κάθε άλλη περίπτωση ενός μακρινού ταξιδιού, και μάλιστα ενός ταξιδιού που δεν έχουμε κάνει άλλη φορά, απαιτείται προσεκτική εξέταση όσων υπάρχουν πάνω στους γνωστούς χάρτες, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι μια απλή πληροφόρηση, η οποία μπορεί να είναι ασφαλής κατά την έννοια της γνώσης, αλλά την πορεία δεν την κάνει ο χάρτης, αλλά το πρόσωπο, το φυσικό πρόσωπο, που έχει να ταξιδέψει για τον δικό του σκοπό στον στόχο που έχει θέσει.

Διότι στόχος και σκοπός δεν ταυτίζονται, αλλά αλληλο-συμπληρώνονται. Ο στόχος μπορεί να είναι ένα σημείο, πχ μια γεωγραφική περιοχή, αλλά ο σκοπός είναι κάτι πολύ πιο ευρύ, πολύ πιο σπουδαίο, διότι περιλαμβάνει και τις ατομικές μας προσδοκίες για το ταξίδι και τα κέρδη που περιμένουμε από το συγκεκριμένο ταξίδι. Και μπορεί ο σκοπός του ταξιδιού να είναι ένα οικονομικό όφελος ή μια εξυπηρέτηση μιας ανάγκης, αλλά σε κάθε περίπτωση, ο σκοπός περικλείει μέσα του τον λόγο του ταξιδιού, και δικαιολογεί τα έξοδα και τον κόπο, ώσπου να φτάσουμε στον στόχο. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για κάτι που αφορά τρίτους, αλλά για το ατομικό μας όφελος, και κανείς δεν θέλει να χάσει τα κέρδη του ταξιδιού του χωρίς να έχει εξαντλήσει τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που έχει στην διάθεσή του.

Και αυτή ακριβώς η παράμετρος του ατομικού μας κέρδους, κάνει το ταξίδι ευχάριστο, γιατί προσδοκούμε τα κέρδη από τους κόπους μας. Όπως εξήγησε ο Χριστός, κανείς δεν μαγειρεύει μάταια, κανείς δεν μετακινείται χωρίς λόγο, κανείς δεν κουράζεται χωρίς να αναμένει ανταπόδοση στους κόπους του. Αυτό είναι μέσα στην φύση και στην ατομική μας αναγκαιότητα. Όλοι ξεκινάμε την ημέρα μας, έχοντας στόχους και σκοπούς για τους οποίους θα κοπιάσουμε, και αυτό είναι το ισχυρό κίνητρο που λειτουργεί μέσα μας, πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε, και μας ωθεί σε αποφάσεις και επιλογές πράξεων, που θα μας οδηγήσουν στους ατομικούς μας στόχους και σκοπούς της προσωπικής μας καθημερινότητας.

Σε κάθε ολοκλήρωση κάθε ταξιδιού, αναμένουμε τα αποτελέσματα, προκειμένου να εκτιμήσουμε το κέρδος ή το όφελος, για να προγραμματίσουμε το επόμενο ταξίδι της ζωής μας, που μπορεί να είναι μια απλή λειτουργία της καθημερινότητας, αλλά συνιστά και την ουσία της προσωπικής μας ζωής. 

Η χαρτογράφηση της ατομικής μας καθημερινότητας δεν μπορεί να είναι έργο μόνο των άλλων και όχι και του εαυτού μας. Διότι καθένας βλέπει τα πράγματα από την δική του σκοπιά, η οποία ποτέ δεν μπορεί να συμπίπτει – εκ των πραγμάτων – με την ατομική μας θέση, διότι στην δική μου θέση δεν μπορεί να είναι την ίδια στιγμή και κάποιος άλλος, ώστε να βλέπει αυτό που εγώ βλέπω. Και εάν υποθετικά κάποιος μπορεί να βρεθεί στην δική μου θέση και να βλέπει όσα βλέπω και εγώ, αυτό δεν σημαίνει ταύτιση της προσλαμβανόμενης αλήθειας των πραγμάτων, διότι η πρόσληψη είναι συνάρτηση και της ατομικής ικανότητας, κάτι που ξεφεύγει απολύτως των κοινών δεδομένων.

Άρα, η χαρτογράφηση της ατομικής μας καθημερινότητας δεν μπορεί να είναι ένα έργο που εκτελούν οι άλλοι για δικό μας λογαριασμό, εφόσον βέβαια διαθέτουμε την κοινή λογική και ηθική. Καλούμαστε, δηλαδή, όσοι ενδιαφερόμαστε για την ζωή και όχι για τα παραμύθια, να βάλουμε την ατομική ζωή μας κάτω από το μικροσκόπιο του ατομικού μας συμφέροντος, και να μην αφήνουμε τους άλλους να περνούν ως δική μας την δική τους άποψη. Διότι αυτό δεν μάς δικαιώνει, και τα αποτελέσματα δεν θα είναι πάντα όπως μάς τα υπόσχονται οι άλλοι.

Σε κάθε περίπτωση, τα προσωπικά μας ερωτήματα για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες στην ατομική μας καθημερινότητα, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μην περιλαμβάνουν και την δική μας προσωπική άποψη και συμμετοχή στη λήψη οποιασδήποτε απόφασης. Το άτομο είναι υπεύθυνο, όχι μόνο για τις πράξεις του, αλλά και για τις σκέψεις, τους υπολογισμούς, τις επιλογές και τις επιδόσεις σε κάθε πράξη που εγγράφεται ως πράξη αποκλειστικής ή εν μέρει συμμετοχής του ατόμου αυτού στην δική του καθημερινότητα.

Και ο Χριστός ξεκαθάρισε ότι τα πάντα κινούνται γύρω από το άτομο και την ευθύνη του. Εάν ο κοινωνικός σου περίγυρος, στην εργασία και στις δραστηριότητές σου δεν είναι αυτός που εσύ επιθυμείς, είναι καιρός να ενεργοποιήσεις το εφόδιο της πίστης στον δημιουργό σου, και να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει για τον δικό σου λογαριασμό και το δικό σου όφελος. Οι άλλοι κρίνονται και απολαμβάνουν όσα καθένας επιλέγει.

Εσύ, τόνισε ο Χριστός, είσαι ο υπεύθυνος για τις σκέψεις, τους υπολογισμούς, και την ατομική σου συμπεριφορά, και από τα λάθη ή τις επιτυχίες αμείβεσαι στην καθημερινότητα, αλλά έχεις και περιθώρια να δεις την ατομική σου ζωή ως τμήμα της παγκόσμιας κατάστασης του παρόντος και του μέλλοντος, και να αποφασίσεις τα δέοντα.