Εάν για τον κόσμο των αισθήσεων η χαρτογράφηση δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, παρά τα εργαλεία που διαθέτει σήμερα η ανθρωπότητα, είναι απόλυτα κατανοητό ότι η χαρτογράφηση του εσωτερικού και ψυχικού μας κόσμου είναι ακόμη πιο μακριά. Διότι, εάν αυτά που βλέπουμε ή ακούμε και ψηλαφούμε δεν είμαστε σε θέση να δαμάσουμε την εξωτερική τους περιγραφή και λειτουργία, πόσο πιο δύσκολη είναι και παραμένει η περιγραφή και λειτουργία πραγμάτων μη ορατών;
Διότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα δεν είναι ορατά και μετρήσιμα, όπως είναι όλα τα αισθητά πράγματα του κόσμου. Πολύ περισσότερο, δεν είναι μετρήσιμες οι παράμετροι που συμβάλλουν στις μυριάδες σκέψεις, τις επιλογές και τις αποφάσεις που λαμβάνει καθένας μας κάθε στιγμή μέσα στην ατομική του καθημερινότητα. Από τον τρόπο που αντιδρούμε σε ένα κόκκινο φανάρι του δρόμου, έως την στάση μας απέναντι σε μια άδικη πράξη ή ένα πόμεμο με θύματα, όλα προϋποθέτουν μια λογική και μια βάση σκέψεων, από τις οποίες θα προέλθουν οι αποφάσεις για μια πράξη ή αντίδραση στην ατομική μας καθημερινότητα.
Και είναι γνωστό ότι στην ατομική μας καθημερινότητα δεν υπάρχει ρουτίνα, αλλά όλα μπορεί να αλλάξουν από την μια στιγμή στην άλλη, και ο κόσμος να έρθει ανάποδα. Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός συνέστησε σε όσους ενδιαφέρονται να πάρουν απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της καθημερινής ζωής αλλά και του θανάτου, του Δικαίου και του αδίκου, να είναι σε διαρκή επιφυλακή, τη νήψη, διότι κανείς δεν γνωρίζει το άγνωστο και τις παραμέτρους που το διαμορφώνουν πριν γίνει αντιληπτό από όλους τους κοινούς θνητούς.
Η παραβολή των μωρών και φρονίμων παρθένων είναι απόλυτα διδακτική, για το πώς ο ίδιος ο Χριστός κατανοούσε την αγάπη και την ευθύνη απέναντι στην αλήθεια. Η αγάπη δεν μπορεί να παραβιάζει ανέμελα την αλήθεια, διότι η κρίση δεν είναι σίγουρη υπέρ της αγάπης. Και οι δέκα αγαπούσαν τον γαμπρό και προσκλήθηκαν στον γάμο. Κουράστηκαν να ετοιμαστούν. Η αμεριμνησία όμως κόστισε στις μωρές.
Διότι, και κουράστηκαν μέσα στην νύχτα να τρέχουν για εφόδια, και ξοδεύτηκαν στους εμπόρους, ωστόσο αυτό δεν λήφθηκε υπόψη από τον γαμπρό, ο οποίος ήθελε όχι μόνο την συναισθηματική αγάπη, αλλά και την εφαρμογή της κοινής λογικής και πρόνοιας για το μέλλον, αφού το μέλλον παραμένει άγνωστο και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις σε χρόνο και τόπο, αφού αυτές οι εξελίξεις είναι εξαρτημένες από εξωγενείς παράγοντες μη ελεγχόμενους από το ίδιο το άτομο.
Καλύτερα, εννοούσε ο Χριστός να προνοείτε, παρά να τρέχετε την τελευταία στιγμή να καλύψετε τις νέες άγνωστες μέχρι τότε συνθήκες που προέκυψαν όταν εσείς είχατε πέσει σε βαθύ ύπνο αμεριμνησίας.