Οι άνθρωποι του 21ου αιώνα έχουμε άλλα όρια σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, και αυτό το κατανοούμε από τον τρόπο της προσωπικής μας καθημερινότητας. Αρκεί να σκεφτούμε ότι το βασικό σημερινό εργαλείο στην ατομική μας – και όχι μόνο – ζωή είναι το κινητό μας τηλέφωνο και το internet, εργαλεία τα οποία έχουν αλλάξει δραματικά την προσωπική μας, αλλά και την κοινωνική μας ζωή σε καθημερινή βάση.

Οι αποστάσεις που υπήρχαν στο παρελθόν – όχι και το πολύ μακρινό – δεν υπάρχουν σήμερα. Η επικοινωνία είναι άμεση και σχεδόν δωρεάν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Τώρα μπορούμε να δουλεύουμε από το σπίτι, χωρίς πολλές φορές να χρειάζεται να πάμε σε ένα εργασιακό χώρο διαφορετικό χώρο από το σπίτι μας. Και αυτό είναι μόνο η αρχή, διότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά το μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο.

Διότι είναι προφανές ότι με την παγκόσμια πλέον δυνατότητα επικοινωνίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει από πιο σημείο του πλανήτη θα προέλθει το επόμενο βήμα στα ερωτήματα της ανθρωπότητας, τα οποία εν τέλει είναι και προσωπικά μας ερωτηματικά, γιατί καταλήγουν να επηρεάζουν και την προσωπική μας ζωή μέσα στην καθημερινότητα.

Δεν πρόκειται δηλαδή για θέματα μακρινά που δεν μάς αφορούν, αλλά πρόκειται για νεωτερισμούς οι οποίοι θα καταλήξουν και στο δικό μας σπίτι, και στην δική μας συνείδηση και όχι μόνο. Διότι έχει διαπιστωθεί ότι κάθε μικρή ανακάλυψη από τον άνθρωπο, που όμως αποτελεί τμήμα προφανώς μιας  μεγάλης αποκάλυψης που έχει ετοιμάσει ο δημιουργός, θα μεταβάλλει, θετικά ή αρνητικά την προσωπική μας ζωή. Και αυτό δεν είναι θεωρία, αλλά είναι τα βιώματα κάθε ζωντανού ανθρώπου πάνω στην γη σήμερα.

Η γνώση και οι αποκαλύψεις/ανακαλύψεις διαδίδονται αστραπιαία, δηλαδή με την ταχύτητα του φωτός μέσω του internet, και αυτό δεν μπορεί κανείς πλέον να το σταματήσει. Διότι και εάν κάποιοι δυσαρεστούνται από τις νέες ανακαλύψεις, πάντα θα υπάρχει ένας τρόπος αποφυγής των εμποδίων, και κατάκτησης νέων οριζόντων για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Και η διδασκαλία του Χριστού στα μελλοντικά θέματα, δεν μένει σιωπηλή, αλλά τοποθετεί το μέλλον στο παρόν, και το παρόν στο μέλλον, διότι υποδεικνύει: οτιδήποτε είναι καλό, να το προτιμάμε, ακόμη και εάν δεν μάς ταιριάζει λόγω των αγκυλώσεων που έχουμε όλοι οι Χριστιανοί με το παρελθόν. “Να προνοείτε τα καλά για όλους του ανθρώπους, και να αποφεύγετε τα επιζήμια”, είναι το μήνυμα της υγιαίνουσας διδασκαλίας του Χριστού.

“Να αποφεύγετε το πονηρό, και να προτιμάτε το καλό και ευάρεστο, διότι αυτό είναι το θέλημα του δημιουργού του σύμπαντος κόσμου, και όλων όσων βρίσκονται μέσα σ’αυτόν, προνοούντες τα καλά ενώπιον θεού και ανθρώπων.” Αυτός είναι ο κορμός της προσέγγισης του θέματος που αφορά την εξιχνίαση των προσωπικών μας ορίων. Το καλό δεν έχει όρια. Αλλά δυστυχώς, πολλές φορές και για το κακό ισχύει το ίδιο. Εναπόκειται στο άτομο να προτιμήσει το καλό και αγαθό, έναντι του πονηρού και του επιζήμιου. 

Τα όρια του σύμπαντος, αλλά και της ψυχής, δηλαδή του εσωτερικού μας ανθρώπου, παραμένουν μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστα, δηλαδή δεν τα ξέρουμε στον βαθμό που θα μπορούσαμε να τα ξέρουμε, αφού θα τα έχουμε εξιχνιάσει, δηλαδή θα τα έχουμε ανακαλύψει και κατανοήσει, ώστε η καθημερινή μας ζωή να είναι καλύτερη σε ποιότητα και μήκος, από ότι είναι μέχρι σήμερα.

Και επειδή όλοι κατανοούμε τις ελλείψεις και τις αδυναμίες μας, προσφεύγουμε στην αναζήτηση των όσων θα μπορούσαμε να εξεχνιάσουμε σήμερα, ξέροντας ότι και πάλι θα μείνουν πολλά να εξιχνιαστούν στο μέλλον από τις επόμενες γενιές των ανθρώπων. Με λίγα λόγια, όσοι διαθέτουν τον κοινό νου, κατανοούν ότι οι σημερινές μας κατακτήσεις και γνώσεις δεν είναι τέλειες, αλλά αντίθετα παραμένουν πολλά να μάθουμε και να εξιχνιάσουμε στο μέλλον. Διότι η καθημερινότητα μάς διδάσκει ότι κάθε μέρα βελτιώνουμε την προσωπική μας καθημερινότητα με τις ανακαλύψεις- αποκαλύψεις και εφαρμογές από τον άνθρωπο.

Άρα, βλέποντας προς τα πίσω στο παρελθόν, όλοι κατανοούμε την νέα σύγχρονη θέση και τις αποκαλύψεις που έχει δεχθεί ο άνθρωπος ως κοινωνία και ως άτομα. Και αυτό είναι τα βαθύτερο μάθημα από την παρατήρηση της φυσικής επιστήμης, αλλά και της διδασκαλίας του Χριστού. Διότι βασική αρχή της διδασκαλίας του Χριστού – και μάλιστα με απόλυτο τρόπο – δεν είναι η επανάπαυση στα κεκτημένα, αλλά η συνεχής γνώση της δημιουργίας, στοιχείο που προσθέτει δυνατότητες στο άτομο να προσεγγίσει με μεγαλύτερη ασφάλεια την παρουσία και το θέλημα του δημιουργού για την ατομική και κοινωνική μας ζωή.

Ο Χριστός, δηλαδή, δεν είπε και δεν δίδαξε την “αγρανάπαυση”, αλλά δίδαξε και εφάρμοσε την εγρήγορση, δηλαδή την επαγρύπνηση μπροστά στις καθημερινές προκλήσεις της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής, θέτοντας ως όριο την ανώτατη δύναμη που κάθε άτομο μπορεί να διαθέσει, για την βελτίωση της ατομικής του καθημερινότητας, διδάσκοντας ότι αυτή η ενεργή καθημερινότητα είναι ο τρόπος, μέσα από τον οποίο θα προχωρήσει κάθε άτομο – αλλά και η κοινωνία γενικότερα – σε κάποιο καλύτερο μέλλον, μέσα από την εξιχνίαση και κατανόηση πρώτα της δημιουργίας του κόσμου που μας περιβάλλει, αλλά και στην συνέχεια του εσωτερικού μας κόσμου, αφού αυτός ο εσωτερικός μας κόσμος είναι ότι πολύτιμο διαθέτει κάθε άτομο πάνω στην γη όσα χρόνια ζει και δραστηριοποιείται.

Επομένως, ο Χριστός δεν δίδαξε το “πίστευε και μη ερεύνα”, αλλά δίδαξε τον τρόπο με τον οποίο κάθε άτομο που βιώνει μια προσωπική καθημερινότητα, θα την μετατρέψει σε χώρο εξιχνίασης, από την μια των προβλημάτων που τίθενται κάθε στιγμή, και από την άλλη των ορίων που πρέπει να μετακινηθούν – ή να μετακινούνται – προς την νέα καθημερινή πραγματικότητα.

Το παρελθόν διδάσκει, αλλά δεν επαναλαμβάνεται. Το παρόν μετράει, αλλά όχι μόνο για το σήμερα, αλλά και για το μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο – ή και αιώνιο – για όποιο άτομο επί γης ενδιαφέρεται για τα όρια της ζωής, αφού το άτομο πεθαίνει, αλλά η ζωή συνεχίζεται. Και αυτό είναι το συμπέρασμα από την υγιαίνουσα διδασκαλία του Χριστού. 

Η σύντομη ζωή μας πάνω στην γη, ακόμη και αν ζήσουμε εκατό χρόνια, δεν είναι παρά μια στιγμή μέσα στο σύνολο της ζωής της ανθρωπότητας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι και η προσωπική μας εμπειρία, διότι κάθε στιγμή είναι κρίσιμη στην προσωπική μας καθημερινότητα, και απαιτείται προσοχή στην διαχείριση των πραγμάτων που εμπίπτουν μέσα στα προσωπικά μας όρια, δηλαδή στον χρόνο και στον χώρο που καθένα πρόσωπο έχει στην διάθεσή του.

Διότι, η εξιχνίαση των θεμάτων που βρίσκονται μέσα – εντός – της δικής μας περιοχής βίου, δεν ανήκει ποτέ σε άλλους, αλλά αποκλειστικά στην δική μας αρμοδιότητα και ευθύνη, ενώ παράλληλα, εφόσον διαθέτουμε επιπλέον δυνάμεις, υπάρχουν περιθώρια επέκτασης των ορίων, ανάλογα με τις ατομικές μας δυνατότητες. Και αυτά όσον αφορά μόνον τον χωρικό παράγοντα, αφού ο χρονικός δεν είναι εξαρτημένος από καμμιά ύπαρξη πλην του δημιουργού.

Στον διαθέσιμο, λοιπόν, χώρο και χρόνο κάθε άτομο έχει πολύ μεγάλο έργο να κάνει, προκειμένου να εκπληρώσει τον δικό του ρόλο μέσα στην ανώνυμη κοινωνία των οκτώ δισεκατομμυρίων που μάς περιβάλλει. Και μπορεί αυτό να ακούγεται μαγικό, ωστόσο είναι απολύτως βέβαιο, ότι κάθε πρόσωπο που εμφανίζεται πάνω στην γη, έχει να εκτελέσει και ένα “δρομολόγιο” ζωής, δηλαδή να αναπτυχθεί και να εκτελέσει τον δρόμο του, αφού βέβαια έχει αποκτήσει την κατάλληλη ηλικία σε ανάπτυξη σώματος και αντίληψης.

Και αυτό το “δρομολόγιο” έχει την δική του καθημερινότητα, που είναι αυτή που βιώνει κάθε ζωντανός άνθρωπος πάνω στην γη. Και αυτό το δρομολόγιο έχει την σφραγίδα ευθύνης του ατόμου, πάντα βέβαια σε συνάρτηση με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Διότι άλλη καθημερινότητα έχει το άτομο μιας ορισμένης περιοχής και εποχής, και άλλη κάποιο άλλο άτομο μιας άλλης περιοχής και άλλης εποχής, αφού όλα είναι εξαρτημένα από τους δύο αυτούς παράγοντες του χώρου και του χρόνου.

Σε αυτά τα πλαίσια καλείται το άτομο να ανακαλύψει τον εαυτό του και τις δυνάμεις – εφόδια, τα οποία διαθέτει, προκειμένου να “τρέξει” το προσωπικό του δρομολόγιο, αφού κάθε άτομο, όπως και τα αυτοκίνητα σε ένα πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο, είναι μία μεμονωμένη περίπτωση κίνησης, και υπεύθυνο είναι το άτομο που ταξιδεύει και όχι μόνο οι άλλοι, που και αυτοί κινούνται γύρω του. Με λίγα λόγια, το άτομο είναι υπεύθυνο για την πορεία και την πληρότητα της ετοιμασίας, αλλά και της φροντίδας κατά την πορεία και όχι βέβαια οι άλλοι. Και αυτό ήταν το μήνυμα του Χριστού.

Μην χάνεστε μέσα στο πλήθος ως ανώνυμα πλάσματα, αλλά ανακαλύψτε και εξιχνιάστε τα προσωπικά σας όρια και το περιεχόμενο της προσωπικής σας ζωής, χωρίς να παρασύρεστε από την πορεία των άλλων. Κάθε πρόσωπο είναι αυθύπαρκτο και έχει την δυνατότητα της αναγκαίας πληρότητας για την πορεία, την οποία πρέπει να διανύσει στον πρόσκαιρο επί γης βίο του. Και ο Χριστός υποσχέθηκε με αποδείξεις, ότι όποιο άτομο, άνδρας ή γυναίκα, εφαρμόζει την δική μου διδασκαλία και δεν χάνεται μέσα στην ανώνυμη μάζα του κόσμου, θα βιώνει μεν την προσωπική του πληρότητα εδώ, αλλά η επιτυχία εδώ θα είναι – με αποδείξεις – και επιτυχία στο μέλλον, εγγύς, απώτερο, απώτατο και αιώνιο. Η γνώση του παρελθόντος δεν βοηθά καθόλου για την καλή εξέλιξη του προσωπικού μας μέλλοντος.